Hoezo, Rotterdam verdacht van kuiperijen?

(Door Peter Ouwerkerk) De koppen in de ochtendbladen logen er gisteren niet om: 'Amsterdam beschuldigt Rotterdam van kopen EK-finale', wist de Volkskrant. 'De Kuip bood vier keer meer voor finale' beweerde het AD. Alsof de gemeente Rotterdam en/of de directie het Stadion Feijenoord eens flink in de buidel hadden getast om zich bij EURO 2000 te verzekeren van de ontknoping van het EK voetbal 2000. Rotterdam verdacht van kuiperijen.

De werkelijkheid is anders. De EK-finale is de vrucht van een weloverwogen, gezamenlijke aanpak.

Het begon in wezen bij het afscheid van Jos van der Vegt als directeur van de Kuip. De stadionbaas liet een 'testament' na, waarin hij de grote Rotterdamse vermaakscentra opriep de handen ineen te slaan. Dan alleen zou Rotterdam het in grootschalige projecten nog kunnen opnemen tegen 'de rest van de wereld'.

Van der Vegts voorzet kreeg een vervolg met een bijeenkomst, begin maart 1997, tijdens het ABN/AMRO-toernooi in Ahoy'. Daar werd het idee gelanceerd een gooi te doen naar de EK-finale in 2000. Dat kon een mooi feest zijn, voor heel de stad. Van de Kuip tot Ahoy', van Sparta tot Excelsior, van Hilton tot Astoria, van wijkgerichte activiteiten tot Rotterdam Festivals, van WTC tot (de dan toch zéker gerede) Topsporthal naast de Kuip.

Kwartiermakers van Rotterdam Topsport waren er inmiddels in geslaagd de KNVB-top af te houden van een directe finaletoewijzing aan Amsterdam. En de Rotterdamse 'Stuurgroep Van der Vegt' bedacht vervolgens hoe het beste aanlsuiting kon worden gevonden bij het doen en denken van het EURO 2000-bestuur.

De plannen vonden een enthousiast gehoor bij b en w. Geruggesteund o.a. door de uitkomsten van een tweedaags congres over Sports & City-marketing in het WTC bleek het college bereid vier miljoen gulden te reserveren om van Rotterdam tijdens EURO 2000 een echte voetbalstad te maken. Net zo open en gastvrij als Amsterdam zich had opgesteld bij het binnenrijven van de Gay Games.

Op weg naar de definitieve vormgeving van de eindronde kwam de stichting EURO 2000 nogal wat voetangels en klemmen tegen. Zeker in de Amsterdam Arena. Een modern stadion kan niet draaien op kaartverkoop alleen; founders, sponsors, en anderen hebben dikke vingers in de pap als het om de exploitatie van zo'n tempel gaat; het maakt het er voor een organisatie van buiten niet eenvoudiger op.

De Kuip was veel simpeler 'schoon' op te leveren dan de Arena, waar contracten moesten worden afgekocht, waar EURO 2000 zich in een groot deel van haar inkomsten zag beknot, waar het batig saldo voor de finale zelfs aanmerkelijk minder blozend zou zijn dan in Rotterdam.

Rotterdam bood nóg een paar belangrijke voordelen. De stad was bereid samen met EURO 2000 te werken op het gebied van verkeer, supportersbeheersing, festiviteiten en andere omlijsting. Het grote internationale D-juniorentoernooi, dat 6000 voetballertjes op de been brengt, is er een voorbeeld van.

Ook aantrekkelijk was de spoedige verrijzenis van de Topsporthal naast de Kuip, waar een perscentrum kon worden ingericht. Te huur tegen een 'zeer aantrekkelijke prijs' - een sporthal beleeft toch al niet zijn drukste dagen in de zomer -, met bijbetaling van de extra's.

Op een begroting, die uitgaat van een marginale winst van een ton, is dat alles niet te verontachtzamen. En helemaal niet als blijkt dat het Rotterdamse pakket wordt gepresenteerd met de bekende nuchterheid en realiteitszin. ,,Een Rotterdammer doet wat hij zegt. Een Amsterdammer zegt wat hij doet.'' De constatering stond in Het Parool van gisteravond.

,,De Kuip heeft de Arena het gras voor de voeten weggemaaid,'' aldus Parool-chef sport Harry ten Asbroek, die schrijft dat als Amsterdam niet meer dan een miljoen blijkt over te hebben voor EURO 2000, de sportcultuur in die stad dus ver te zoeken is.

En: ,,Amsterdam moet vooral blijven beweren dat de stad 'het' heeft, maar de Arena lijkt dé aangewezen plaats voor wintersportpresentaties, dakafdalingen van antiterreureenheden en rondleidingen voor huisvrouwen door de tankgrachten. Ajax moet blij zijn met enkele grassprieten. Een handelshuis of een sporttempel, is dat niet het onderscheid tussen de Arena en de Kuip?''

Geld bieden, de finale kopen? Kom. Trouwens, Amsterdam had het al in 1994 kunnen weten. Zijn voorwoord in het jubileumboek van '100 jaar KNVB afdeling Rotterdam' besluit bondsvoorzitter Jeu Sprengers, de huidige bestuurspresident van EURO 2000, reeds met een: ,,Kijk, en daarom kom ik zo graag in Rotterdam.''