Commentaar: Finale in Rotterdam

Het lag al een paar weken te sudderen: Rotterdam zou de finale krijgen van het toernooi om het Europees voetbalkampioenschap in 2000. Er was alleszins reden om aan te nemen dat Rotterdam voor de eindstrijd zou worden verkozen boven Amsterdam. De tweede stad van het land die de voorkeur krijgt boven de hoofdstad. Het gebeurt zelden, maar voor goede argumenten blijkt - gelukkig - nog altijd plaats.

De Kuip had eigenlijk maar één nadeel ten opzichte van Amsterdam: de KNVB was nog steeds niet bekomen van het optreden van (oud-)burgemeester Peper waar het ging om de openbare orde en veiligheid. Peper was niet bereikbaar voor Feyenoord-Ajax, hield zich aan orde en gezag, en de Kuip werd voor interlands in de ban gedaan. Voor het overige had Rotterdam louter pre's.

De hoogste baas van het organisatiecomité, KNVB-voorman Jeu Sprengers, sprak in zijn toelichting op de keuze voor Rotterdam van 'budgettaire voordelen' die Rotterdam boven Amsterdam bood. Omdat bekend was dat de Rotterdamse gemeenteraad spontaan vier miljoen gulden over had voor 'het totaalfeest' dat EURO 2000 voor de stad zou betekenen, werd Sprengers' adstructie in Amsterdam al gauw vertaald met 'Rotterdam heeft de finale gekocht'.

Niets is minder waar. Amsterdam heeft een bijzonder fraaie Arena, voorzien van de laatste technische snufjes op amusementsgebied, een multifunctioneel stadion dat uitermate geschikt is voor bepaalde ceremonieën. De Arena heeft aanmerkelijk meer voorzieningen ook op het gebied van (openbaar) vervoer, maar Amsterdam kan zich op een heleboel moverende zaken ook níet beroepen.

Het zogenaamde 'budget van Rotterdam' is vooral het 'budget van visionair denken'. Immers, de infrastructuur en de faciliteiten binnen de nauwe cirkel van de Kuip zijn van groot belang geweest. Dat Rotterdam een prachtig nieuw Maasgebouw naast de Kuip heeft staan, een geheel gerenoveerd Ahoy', er een Topsporthal bezig is te verrijzen, het Sparta-stadion een fikse opknapbeurt krijgt, en ook Excelsiors Woudestein begint te voldoen aan de eisen van een goede trainingsaccommodatie - allemaal op schootsafstand van de Kuip - dat alles is wat Rotterdam 'budgettair' zoveel aantrekkelijker maakt boven Amsterdam. Wat er staat hoeft niet meer gebouwd te worden. Voormalig Stadion- en huidig Ahoy'-directeur Van der Vegt, de stichting Rotterdam Topsport én oud-sportwethouder Den Oudendammer vinden in de finale van EURO 2000 de beloning voor hun volharding en planning terug.

Of de Rotterdamse gemeenschap echt blij moet zijn met die finale? Het internationale voetbal is de laatste jaren dusdanig in negatieve zin geëvalueerd, dat de balans van een groot evenement vaak niet in positieve zin kan worden opgemaakt. Met het WK in Frankrijk als laatste, schrijnend voorbeeld. Het organiseren van grootse voetbalhappenings kost tegenwoordig heel wat meer dan zweetdruppels alleen. Het is een prijs die helaas moet worden betaald.

Maar wie zijn stad op slot houdt, suft weg in de vergetelheid. Wie weet de NK wielrennen 1999, daarna in ieder geval EURO 2000 én Rotterdam Culturele Hoofdstad 2001 - er staat Rotterdam een interessante eeuwwisseling te wachten. Zo nog iemand gebukt gaat onder een 'second city syndrom', dan is er nu alle reden dat af te werpen.